Η Ελπίδα το πιο Βασικό Ανθρώπινο Πρόταγμα.

Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΟ ΠΙΟ ΒΑΣΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΡΟΤΑΓΜΑ.

Του Δημήτρη Μπάκα.

  

 ΠΡΟΟΙΜΙΟ.

              Ο Λόγος θα αποτελούσε την οργανωτική αρχή της αρμονίας, ήτοι θα καθόριζε, με επιταγές και απαγορεύσεις ποια θέση θα κατείχε το κάθε μέρος μέσα στο όλο. Αρμονία Λόγου και ψυχόρμητου. Αυθυποταγή των ενστικτωδών και αξερίζωτων παρωθήσεων σε ένα έλλογο σκοπό.  Παραίτηση από την άμεση ικανοποίηση για χάρη μιας ανώτερης ευτυχίας. Μια ζωή, η οποία να στηρίζεται στο μέτρο και τις αξίες. Αυτά οραματίσθηκε ο άνθρωπος, όταν θέλησε να απαλλαγεί από τα μεταφυσικά ερείσματά του και να αποκτήσει  απόλυτη ελευθερία  στις αποφάσεις του για ένα προσωπικό τρόπο ζωής.

Όμως, στην πράξη, οι αστικές αξίες θυσιάστηκαν στο βωμό του κέρδους για την άμεση ατομική μας ικανοποίηση. Πέσαμε στη  φιλαυτία, εγωτισμό με συνέπεια να φθάσουμε στο μηδενισμό. Αγνοήθηκε, ότι από το αρμονικό σύνολο αναδύονται ανώτερες δυνάμεις, με τις οποίες αντιμετωπίζονται οι τεράστιες απαιτήσεις της ζωής. Η «απόλυτη ατομική ελευθερία» προκάλεσε θανάσιμο πλήγμα στην κοινωνική συνοχή. Καταλύθηκαν οι κοινωνικοί δεσμοί.  Κατέρρευσε  η εμπιστοσύνη και χάθηκεη ελπίδα.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ.

            Ζούμε σε μια μαζική, κατ΄ όνομα μόνον, κοινωνία, χωρίς οντότητα και ολιστική λειτουργία. Θεωρούμε την πραγματικότητα στα μέτρα των ατομικών μας συμφερόντων. Η καταιγίδα των πληροφοριών μάς προκαλεί αυταπάτες. Ο καθένας μας  δημιουργεί μια δική  του πραγματικότητα, η οποία ελάχιστη σχέση έχει την αντικειμενική.

      Η εσωστρέφεια μάς απομακρύνει από το διπλανό μας. Επιζητούμε περιστασιακές συμφεροντολογικές συνεργασίες και όχι φιλίες ουσίας. Δεν θεωρούμε τον άνθρωπο, ως ύπατο αγαθό, αλλά  ό,τι εκείνος περιστασιακά έχει. Το «έχειν» υπερτερεί του  «είναι».   Οι αδυναμίες του άλλου αναδεικνύονται εύκολα και αγνοούνται τα θετικά του στοιχεία. Η αδικοπραγίες των άλλων εκλαμβάνονται, ως δικαιολογία των ανομιών μας. Αμαυρώνεται εύκολα η προσωπικότητα όλων και κυριαρχούν χαρακτηρισμοί: «Όλοι» κλέβουν»! «Όλοι είναι ψεύτες»! «Όλοι ενεργούν από προσωπικό συμφέρον». «Όλοι λαδώνονται» !!! κοκ. Αλλοίμονο! Δεν υπάρχουν αξιαγάπητοι συνάνθρωποι! Και βέβαια υπάρχουν. Η εμπορευματοποίηση των πάντων προκάλεσε το μηδενισμό των ανθρώπινων αξιών. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα κατακλύστηκε απόδυσπιστία, που δυστυχώς επηρεάζει σε τεράστιο βαθμό την νοοτροπία όλων μας και κυρίως των νέων μας.

            Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΩΣ ΘΕΜΕΛΙΑΚΗ ΑΡΕΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΤΗΤΑΣ.

             Η αρμονία κάθε συνόλου ανθρώπων [ οικογένεια, κοινότητα, Πατρίδα] εξαρτάται από  το περιεχόμενο που δίνουμε στις βασικές αξίες. Στην αλήθεια, το κάλλος και  ηθικότητα. Η εμπιστοσύνη είναι η μετάβαση από την απλή γνώμη, μέσω μιας στερεής πεποίθησης, στην πίστη. Ήτοι συνιστά την αρχική κρυστάλλωση της αξίας της ιερότητας. Στην απλή της μορφή μπορεί να είναι ένα συναίσθημα ευεξίας στην επικοινωνία και τις συναναστροφές των ανθρώπων, που διευκολύνει την κοινωνική λειτουργία. Ουσιαστικότερα, όμως αναβαθμίζεται, μέσω της ειλικρίνειας, σε δεσμό μεταξύ των προσώπων, ήτοι ως αξία. Με ερείσματα την αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση  και  με γέφυρα την ενσυναίσθηση εμπεδώνεται και ανυψώνεται σε αρετή. Τότε ο «άλλος» αναδεικνύεται, ως πρόσωπο και αγαθό συνάμα. Με τη συμβολή της εμπιστοσύνης αναπτύσσονται μεταξύ των προσώπων η φιλότητα, η αδελφοσύνη, η χωρίς υστεροβουλία αγάπη  και τελικά η ελπίδα ήτοι το οξυγόνο της ζωής μας.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ.

Η εμπιστοσύνη, ως ποιότητα[αξία] ιερότητας συνιστά το βασικό δεσμό στερεότητας κάθε ανθρώπινου συνόλου.Εάν η εμπιστοσύνη μηδενισθεί το σύνολο καταρρέει. Ο βέβαιος μηδενισμός της εμπιστοσύνης επέρχεται σε περιπτώσεις  στρέβλωσης της πραγματικότητας[αυταπάτες], έλλειψης ευπρέπειας και κακοήθειας, οπότε αναπτύσσεται ο επικίνδυνος εγωτισμός και εκλείπει η ενσυναίσθηση δηλαδή η βασική αρετή  του να μπαίνει ο ένας στη θέση του άλλου. Χείριστη συνέπεια είναι η «ανάδειξη», ως κυρίαρχων ατόμων στην Κοινωνία εκείνων, που δεν αποπνέουν εμπιστοσύνη, οπότε επικρατεί μια απέραντη δυσπιστία, αβεβαιότητα και  αντιπαλότητα. Τότε ο διάχυτος φόβος και τρόμος  μηδενίζει κάθε υγειές κοινωνικό φαινόμενο. Σε αυτό το δραματικό σημείο απελπισίας τείνει να φθάσει[εάν δεν έχει φθάσει!] η μαζικού χαρακτήρα κοινωνία μας.

Το μόνο αντίδοτο στην αβεβαιότητα και  στο φόβο είναι η ελπίδα, η οποία αναδύεται από την αγάπη  και την αδελφοσύνη, που με τη σειρά τους αναδύονται από την εμπιστοσύνη, ως ανάδυση της αρμονικής σύνθεσης της αλήθειας, της ωραιότητας και της καλοσύνης.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ.

    Η ανάγκη είναι επιτακτική όσο ποτέ. Η αβεβαιότητα, ο φόβος ακόμη και ο τρόμος για την αυριανή μέρα μάς έχουν καταστρέψει τη ζωή.  Κάθε ατομική ευτυχία μέσα στην οδύνη του διπλανού μας είναι πάντοτε προσωρινή. Ο διπλανός μας δεν πρέπει να θεωρείται αντίπαλος, αλλά συνοδοιπόρος και αρωγός μας. Οφείλουμε  να βλέπουμε  τα αληθινά, τα ωραία και καλά του στοιχεία που έχει, όπως και εμείς, φυσικά, έχουμε.

Οι σωστοί και δίκαιοι νόμοι εδραιώνουν τη αμοιβαία εμπιστοσύνη. Δεν αρκεί όμως η δια της βίας επιβολή τους. Απαιτείται η ενσυνείδητη εφαρμογή τους. Απαραίτητη είναι  και η αιδώς  για αποφυγή της προσβολής της προσωπικής μας τιμής, η οποία, δυστυχώς, αργεί. Απαιτείται ο  πρακτικός λόγος, ο εθισμός και η αντίστοιχη καλλιέργεια. Προπαντός,  όμως,  απαιτείται η τεράστια ψυχική δύναμη  να ξεφύγουμε, ενσυνείδητα, από το εύκολο και να στραφούμε σε εκείνο που αξίζει, αλλά είναι πιο δύσκολο.

Όλα αυτά τα προαπαιτούμενα είναι θέματα ολιστικής παιδείας που θεωρεί ως ύπατη αξία τον Άνθρωπο και συνδυάζει τις γνώσεις με την ηθική συγκρότηση για ένα ανθρώπινο γίγνεσθαι.  Ήτοι συμπεριλαμβάνει την αγωγή{εκ του ρήματος άγω, λατινικό educere, που σημαίνει οδηγώ το παιδί έξω από τον εαυτό του, το παρακινώ να αυτοδομηθεί και του παρέχω τα μέσα για να το επιτύχει. Ο βασικός σκοπός της κοινωνίας. Σταδιακά μετατρέψαμε αυτό το ρόλο σε μια παροχή γνώσης, [τροφής], για να αντεπεξέλθει στον ανταγωνισμό. Το educere[οδηγώ έξω από] υποβαθμίστηκε σε educare=τρέφω}.

Εφόσον ο Άνθρωπος αποφασίσει να μην είναι αντικατοπτρισμός του Υπέρτατου Όντος[  Πανσόφου, Πανωραίου και Πανάγαθου] που συνιστά την μεταφυσική Πηγή Ελπίδας , αλλά να στηριχτεί στις δικές του δυνάμεις για τη  διαμόρφωση της ζωής του, τότε οφείλει δια της ολιστικής παιδείας να μάθει να σκέπτεται , να συναισθάνεται και να ενεργεί κατά ένα συμβατό με τον συνάνθρωπό του τρόπο για να οικοδομηθεί η αμοιβαία εμπιστοσύνη αναζητώντας  οδούς   προς τις τρεις θεμελιακές αξίες:

·         την σοφία, από την οποία αναδύεται η αντικειμενική αλήθεια,

·         το κάλλος, από το οποίο αναδύεταιη γενικότερη ευαρέσκεια και

·         την αρετή, από την οποία αναδύεται η ευρύτερη ολβιότητα.

Γιατί εμπιστοσύνη συνιστά την ικανή και αναγκαία συνθήκη αγαστής συμβίωσης και σύμπραξης των πολλών, από την οποία και μόνον αναδύεται η πολυπόθητη ελπίδα για ένα πιο ευοίωνο μέλλον της Κοινωνίας μας.

Σε αυτό το βασικό ανθρώπινο πρόταγμα, την ελπίδα, το  οξυγόνο της ζωής μας, ευελπιστεί να συμβάλλει, με τις όποιες πνευματικές δυνάμεις αποκτήσει, η ΚΙΒΩΤΟΣ ΟΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ.

                                                                                     Δημήτρης  Κ. Μπάκας
                                                                                         Δεκέμβριος  2015

Διαβάστε περισσότερα »

«….. ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΗΣ». Άρθρο του Δ. Μπάκα

                                      «….. ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΗΣ»(1)

Γράφει ο Δημήτρης Μπάκας.

ΠΡΟΟΙΜΟ

Οκτώβριος 2015. Το φθινόπωρο σε εξέλιξη. Η Φύση πλημμυρισμένη με θαυμάσια ζεστά χρώματα μάς ανοίγει τη διάθεση για ζωή. Μήνας  ξεχωριστός γιατί γιορτάζουμε μία από τις δύο μεγάλες  Εθνικές μας Επετείους. Την 28 Οκτ. 1940. Στις μνήμες μας ζωντανεύει το μεγαλειώδες «Έπος του 40». Οι ψυχές μας αναρριγούν από το μεγαλείο της γενιάς του «Ελληνικού Θαύματος» που εξανάγκασε την ανθρωπότητα ολόκληρη να υποκλιθεί στο γιγάντιο άθλο ενός μικρού σε μέγεθος λαού, ο οποίος περιέλουσε με ανείπωτη καταισχύνη έναν επηρμένο  φασιστικό και κατακτητικό Γίγαντα.

 Τα χείλη μας  ψελλίζουν με υμνητική υπερηφάνεια: «...αι ημέτεραι Δυνάμεις αμύνονται του Πατρίου εδάφους»!

Και όμως εκείνος ο ψυχικός παλμός μεταπίπτει σε θλίψη όταν ο νους μας στρέφεται στη σημερινή ελληνική πραγματικότητα. Σήμερα η Πατρίδα μας δεν βρίσκεται στην τιμητική θέση που ιστορικά της ανήκει. Τα παιδιά Της δεν νιώθουν την ίδια υπερηφάνεια-αγάπη  και ασφάλεια παίρνουν των ομματιών τους  προς άγνωστη κατεύθυνση για επιβίωση.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ο άμεσα ορατός εξωτερικός κίνδυνος από ένστικτο αυτοσυντήρησης μάς συσπειρώνει, αρκεί να είμαστε ψυχικά προετοιμασμένοι, όπως η γενιά του 40. Μόλις, όμως, σιγήσουν του πολέμου οι σειρήνες, τότε ο ένας  στρέφεται κατά του άλλου, γιατί αφανίζεται το υπέροχο συναίσθημα της αδελφοσύνης, το οποίο προσδίδει ουσιαστική οντότητα στην έννοια της Πατρίδας. Ο διπλανός μας γίνεται αντίπαλος και εχθρός ακόμη. Όχι συνεργάτης και συνοδοιπόρος. Δίνουμε «μάχες» μεταξύ μας, ως άτομα ή παρατάξεις, με  κριτήριο το  προσωπικό μας συμφέρον, λησμονώντας το καλό της Πατρίδας. Δυστυχώς στο κυνήγι της απόλαυσης της ατομικής ευμάρειας λησμονούμε τη μεγάλη αλήθεια, ότι το προσωπικό συμφέρον είναι απόλυτα συνυφασμένο με το ευρύτερο καλό και ειδικά από την ύπαρξη της Πατρίδας μας. Οι δυνάμεις εθνικής συνοχής, οι αξίες μας, ξεθωριάζουν και η κοινωνία λαμβάνει μαζικό χαραχτήρα και καθίσταται ένα απλό συνονθύλευμα.

            Η έννοια της φιλοπατρίας, η αγάπη για την Πατρίδα, την οποία οι πρόγονοί μας θεωρούσαν, ως ύπατη αρετή, ουσιαστικά απαλείφεται από το λεξιλόγιό μας και, δυστυχώς, από την συνείδησή μας. Η φιλοπατρία μεταλλάχθηκε σε πατριωτισμό [αντιδάνειο του γαλλικού patriotisme]. Ο εθνισμός διαστρεβλώθηκε σε εθνικισμό και κακοποιήθηκε σε σωβινισμό(2)που τελικά αντιπαρατάχτηκε με τον διεθνισμό και δυστυχώς απώλεσε κάθε αγνό συναίσθημα αγάπης προς  την Πατρίδα.

ΓΙΑΤΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ;

Η δημοκρατία ανήκει στις έννοιες που συνεχώς μετεξελίσσονται γιατί ανήκουν στην ιστορία. Προϋποθέτει την ύπαρξη ενός δήμου, δηλαδή συνόλου πολιτών με ελάχιστα κοινά στοιχεία πολιτισμικής καλλιέργειαςκαι αισθημάτων. Τα όρια της αγνής δημοκρατίας και «ψευδοδημοκρατίας» είναι δυσδιάκριτα. Η δημοκρατία, ως αυταξία, σε ποικίλες εκδόσεις και εφαρμογές, τείνει να εξελιχθεί σε οικουμενική πολιτική «γλώσσα». Οι άνθρωποι σε οποιαδήποτε χώρα του πλανήτη έχουν λόγο να την θεωρούν πολύτιμη. Μπορεί να μην εξασφαλίζει πάντοτε την καλύτερη οικονομική ανάπτυξη, αλλά ευνοεί την «ανάπτυξη του ανθρώπου». Αναπτύσσει την ενσυναίσθηση και την σεμνότητα  καταστέλλοντας την αλαζονεία.  Μπορεί να δώσει άνθη και καρπούς σε κάθε πτυχή του δημόσιου και ιδιωτικού βίου. Δίνει στους ανθρώπους την ελπίδα, ότι μπορούν να ζήσουν με ανοιχτή διασταύρωση επιχειρημάτων, με συμβιβαστικές λύσεις και μεταρρυθμίσεις, με πειθώ απαλλαγμένοι από την κατάρα της βίας και της αναξιοκρατίας.  Κύρια χαρακτηριστικά ευρωστίας της δημοκρατίας είναι οι μετατοπίσεις ατόμων και κοινωνικών ομάδων και  η διεξαγωγή των καθαρών εκλογών κατά τακτά χρονικά διαστήματα.

Το μεγάλο πλεονέκτημα της δημοκρατίας είναι η ικανότητα να λύνει προβλήματα ενθαρρύνοντας τη μάθηση και την καινοτομία, οι οποίες βασίζονται στην ελεύθερη κυκλοφορία κοινωνικά χρήσιμης γνώσης αναπτύσσοντας μια αυτοβελτίωση του ανθρώπου με τάση να αντιμετωπίζει τους συνανθρώπους του ως ίσους.

Η δημοκρατία, ως ιδεώδες απαιτεί πολύ περισσότερα από όσα μπορεί να δώσει ένας πολίτης. Η πραγματικότητα είναι πάντα διαφορετική από την ιδέα. Οι αποκλίσεις μεταξύ υποσχέσεων και πενιχρών αποτελεσμάτων απογοητεύουν τους πολλούς, οι οποίοι δεν πείθονται πλέον εύκολα ότι το μέλλον μάς επιφυλάσσει μια δημοκρατία πιο υγιούς μορφής.  Σε ένα υγιές δημοκρατικό σύστημα ο φαύλος δεν μπορεί να βλάψει τη χώρα. Σε μια κακή, όμως, δημοκρατία ακόμα και οι ενάρετοι πολίτες δεν μπορούν να δρουν προς όφελος του συνόλου. Η δημοκρατία απαιτεί πρόσωπα με αυτοοργάνωση, αυτοδιαχείριση.

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΤΗΤΑΣ

            Το πρόσωπο είναι η οντότητα, που καθιστά εφικτή την ανάδυση(3)του πνεύματος ανθρωπινότητας, ήτοι το σημείο σύγκλισης όλων των ετερογενών ενεργημάτων [σκέψης, ανάμνησης, κρίσης, αντίληψης, συναισθημάτων, ορμέμφυτων(4),αρετών]. Η ειδοποιός διαφορά του ανθρώπου από τα άλλα έμβια όντα. Το πνεύμα καθιστά τον άνθρωπο υποκείμενο που παράγειαξίες, όπως συνείδηση, αυτοκυριαρχία, βούληση, αυτοθεμελίωση, αυτεξούσιο, ελευθερία, ευθύνη κοκ. Η επενέργεια και η ακτινοβολία του προσώπου στον κόσμο υπερβαίνει τα όρια της χρονικής εμφάνισης του ατομικού ή συλλογικού προσώπου[λαού, κοινότητας κλπ].

Η ζωή και το πνεύμα συναντιούνται ως αντιπαρατιθέμενα, αλλά αλληλέγγυα συνάμα. Η ίδια ζωή δεν κάνει επιλογές αλλά διαθέτει ενέργεια που χρειάζεται το πνεύμα για να εκδηλωθεί. Ως ανάδυση  το πνεύμα μπορεί να υποβάλλει, να καθοδηγεί και να προσανατολίζει τη ζωή. Με το πνεύμα του ο άνθρωπος καθίσταται πανίσχυρος, καθόσον τοποθετεί τον εαυτό του έναντι του φυσικού κόσμου, μπορεί να τον γνωρίσει, αλλά και να τον στρέψει εναντίον του κόσμου, καθόσον του παρέχεται η δυνατότητα να αποδεσμευτεί από την οργανική πίεση της ζωής και από την κυριαρχία των ζωτικών επιθυμιών ακόμη και του λογικού του. Έτσι μπορεί να επιχειρεί μια άρση της πραγματικότητας. Το πνεύμα ανθρωπινότητας τού δίνει δυνατότητα για ελευθερία, αντικειμενικότητα,  απεριόριστη εκτατικότητα, σύλληψη ιδεών και της αιωνιότητας.

Ο άνθρωπος, ως έμβιο ον, υπόκειται σε δεσμεύσεις. Αλλά ως πρόσωπο είναι το ον που  καθίσταται ανώτερο του εαυτού του και του κόσμου και  είναι σε θέση να καταργήσει και τη ζωή του την ίδια στην επιδίωξη μιας αξίας. Ήτοι, το πνεύμα όχι απλά  διακρίνεται ουσιωδώς από τη ζωή, αλλά και ορθώνεται συχνά ενάντιά της.

            ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ. 

Μπορεί η αρχή της ισότητας να είναι για τη δημοκρατία κάτι σαν το αλάτι για τη θάλασσα, αλλά δεν μπορεί να εφαρμοστεί με τον ίδιο τρόπο, ανεξάρτητα από τις ιδιαίτερες συνθήκες. Δημοκρατία δεν σημαίνει ισοπέδωση και ομοιομορφία, αλλά ενότητα στην ποικιλομορφία, κατά το παράδειγμα της φύσης.

 Η δημοκρατία αρχίζει από τη στιγμή που θεωρούμε ότι οι άνθρωποι γεννιούνται και παραμένουν ελεύθεροι και ίσοι σε δικαιώματα συνεπώς πολιτικά ταυτόσημοι. «Ένας άνθρωπος μία ψήφος» [Μπένθαμ](5)Η απόλυτη ισότητα  είναι ανέφικτη. Υπάρχουν πολλά είδη ισότητας. Στην πολιτική ισότητα αναπτύσσεται μια πρωτόγνωρη  πολυπλοκότητα, καθόσον είμαστε συγχρόνως ταυτόσημοι και μη συγκρίσιμοι[λόγω ιδιαίτερων χαρακτηριστικών]. Είμαστε ταυτόσημοι με όλους τους άλλους, διότι πλέον δεν πιστεύουμε πως υπάρχουν διαφορές φύσεως ανάμεσα στους ανθρώπους. Εντούτοις είμαστε  μη συγκρίσιμοι, καθόσον ο ένας δεν μπορεί να αντικαταστήσει τον άλλον. Αναγνωρίζεται μια ταυτότητα του προσώπου που δεν ανάγεται στην ταυτότητα του πολίτη με αποτέλεσμα να θεωρούμε μεν ότι είμαστε πολιτικά ή νομικά ταυτόσημοι αλλά όχι και προσωπικά ταυτόσημοι. Αυτό είναι το παράδοξο της δημοκρατικής ισότητας, ήτοι εμπεριέχει και τηναπόλυτη διαφορά, τηνμη συγκρισιμότητα των προσώπων.

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΤΟ ΥΠΑΤΟ ΑΓΑΘΟ

Η ελευθερία αναφέρεται συνήθως στο «αυτεξούσιο», που θεωρείται το πλέον ειδικό γνώρισμα της ανθρώπινης συνθήκης. Εντούτοις επειδή ένα άγνωστο κομμάτι του εαυτού μας δεν ελέγχεται άμεσα, όπως το ασυνείδητο [ψυχικό, βιολογικό και κοινωνικό] οδηγούμαστε, εκ πρώτης όψεως, στο συμπέρασμα ότι το αυτεξούσιο πρόκειται για αυταπάτη. Απόλυτη [πολιτική -κοινωνική] ελευθερία δεν είναι εφικτή.Η μόνη ξεχωριστή ελευθερία κρίσεως και πράξεως είναι αυτή που αναδύεται από το ανθρώπινο πνεύμα που καθορίζει τις αξίες του, οι οποίες  ριζώνουν στην ανθρώπινη συνείδηση. Κοντολογίς, ηδύναμη του  πνεύματός του  καθιστά τον άνθρωπο ελεύθερο και όχι οι βιολογικές ιδιότητές του.

Ο ΓΡΙΦΟΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Η αλήθεια είναι μια έννοια που δεν είναι δυνατόν να οριστεί με ακρίβεια, όπως συμβαίνει και με το κάλλος και το αγαθό. Αληθινά πράγματα αντιλαμβανόμαστε, όχι την όλη αλήθεια, γιατί τα όριά της χάνονται στο άγνωστο άπειρο που δεν συλλαμβάνεται από τον ανθρώπινο νου. Εντούτοις χωρίς την αίσθηση της αλήθειας δεν μπορούμε να ζήσουμε. “Cogitoergosum”[«σκέπτομαι(…αμφιβάλλω, νοώ, αισθάνομαι…) άρα υπάρχω». Καρτέσιος]. Όταν χάσουμε την γνωστική πλευρά της ζωής δεν βρισκόμαστε στην πραγματικότητα και  νεκρώνεται η υπόστασή μας. Δεν είναι ο κόσμος που διαφέρει. Διαφέρουν οι άνθρωποι που αντιλαμβάνονται αυτόν τον κόσμο. Κοντολογίς ο κόσμος μας είναι, όπως τον φτιάνομε εμείς οι ίδιοι. Είναι βασική αρετή η ικανότητα να διακρίνουμε την πραγματικότητα. Ο Πασκάλ είχε διαπιστώσει την τεράστια δυσκολία της αντίληψης της πραγματικότητας: «Καθώς όλα τα πράγματα είναι προκαλούμενα και προκαλούντα, βοηθούμενα και βοηθούντα, έμμεσα και άμεσα, επικοινωνούν δε όλα μέσω ενός φυσικού και ανεπαίσθητου δεσμού, που ενώνει τα πιο απομακρυσμένα και διαφορετικά, μου είναι αδύνατον να γνωρίσω τα τμήματα δίχως να γνωρίσω το όλον, όπως επίσης και να γνωρίσω το όλον δίχως να γνωρίσω ιδιαιτέρως τα τμήματα».

 Απαιτείται  διαρκής και ολιστική θεώρηση των αλληλοεπιδράσεων μερών και όλου.

ΓΙΑΤΙ “ΠΡΩΤΑ Η ΠΑΤΡΙΔΑ”;

«Δε ζει χωρίς Πατρίδα η ανθρώπινη ψυχή» [Κωστής Παλαμάς].

Η Πατρίδα είναι μια πολυσύνθετη και πολύπλοκη  οντότητα, καθόσον μέλη της είναι άνθρωποι με άπειρες ετερογενείς επιθυμίες και βουλήσεις. Το Έθνος, ως ανθρώπινο σύνολο στηρίζεται κατά βάση στο συναίσθημα που παγιώνεται σε εθνική συνείδηση. Το Κράτος και η Πολιτεία, κυρίως, θεμελιώνονται στην ορθολογικότητα, που  επιβάλλει τις ανθρώπινες συμβατικές υποχρεώσεις. Οι δεσμοί ηθικής υφής συνιστούν τις δυνάμεις συνοχής των κοινοτήτων και κοινωνιών.  Η Πατρίδα υπερκαλύπτει τις λοιπές ενώσεις ανθρώπων. Αναδύεται σε ανώτερο ψυχικό επίπεδο εκεί, όπου κρυσταλλώνονται οι πεποιθήσεις και τα «πιστεύω». Στηναξία της ιερότητας. Η Πατρίδα είναι, ως εάν  οικογένεια, γι’ αυτό και παράγει νέες ποιότητες και ενέργεια που αδυνατούν τα άτομα. Η ιερότητα μετουσιώνει τον γεννήτορα σε πατέρα και μητέρα.  Τον πλησίον σε αδελφό. Την  συνύπαρξη σε αδελφοσύνη, η οποία  μπορεί να συνθέσει τις αντιθέσεις που ανακύπτουν από τις απαιτήσεις της ελευθερίας και της ισότητας των ατόμων.

Την υπόσταση της Πατρίδας συνέχει το βιωματικό  συναίσθημα, ότι ανήκομε σε ένα σύνολο, στο οποίο θέλουμε να ανήκουμε και εκείνο μας δέχεται με αγάπη ως μέλος του [amae](6).  Τότε αναδύονται η ευπείθεια, η αυτοπειθαρχία, η εμπιστοσύνη, η αγάπη. Η Πατρίδα είναι αρμονική σύνθεση τεράστιαςποικιλότητας σε ενότητα. Το διαρκές πρόταγμα είναι να ξεπεραστεί ο εγωτισμός και να θεωρήσουμε ως αξία το αρμονικό συνανήκειν! Αυτό απαιτείθέληση που απορρέει από το εάν θεωρούμεως αξία την ύπαρξη υγιούς πατρίδας.

 Μόνον η Πατρίδα καθιστά το άτομο Πρόσωπο. Η ελληνική γλώσσα, ετυμολογικά, σηματοδοτεί την έννοια της Πατρίδας, ως την ωραιότερη σύνθεση των κοινών ρόλων του  πατέρα και μητέρας. Πατρική αυστηρότητα και ισχύς μαζί με μητρική αγάπη και φροντίδα. Ύπατος εξουσιαστής ο Νόμος, ο μόνος, που εξασφαλίζει τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματά μας, την ελευθερία μας, αφού και εμείς τηρούμε  τις υποχρεώσεις μας φυσικά. Πατρίδα σεβαστή στους άλλους, που σημαίνει σεβαστή πρώτα σε εμάς. Εμείς, με ορθή κρίση να εκλέγουμε τους άξιους ηγέτες μας και εκείνοι να διαχειρίζονται την εξουσία για το καλό όλων. Πατρίδα ευυπόληπτη και αξιοπρεπή. Όχι απομονωμένη και τυφλή. Τέτοια, όμως,  Πατρίδα δημιουργούν, όχι τα άτομα, αλλά οι σωστοί πολίτες, που αντίστοιχα πλάθονται  με τη δοκιμασμένη ολιστική παιδεία.

Το «αμύνεσθαι περί Πάτρης είναι προσωποπαγές δικό μας καθήκον όλων μας. Η εξασφάλιση της υπόστασης της Πατρίδαςσημαίνει: Το  συμφέρον του όλου  υπερτερεί του ατομικού. Με ευπείθεια τηρούμε τους νόμους της και δεν νομιμοποιούμαστε  να τους παραβιάζουμε επειδή κάποιος άλλος τους παραβιάζει. Αναθέτουμε την εξουσία στους ικανούς, που υπηρετούν το συμφέρον της Πατρίδας, οπότε ωφελούνται οι πολλοί και τόσα άλλα γνωστά και απλά ,αλλά δύσκολα!! Από τη διαρκή εξασφάλιση των συνόρων μέχρι την καθαριότητα της αυλής του σπιτιού μας.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

*   Πατρίδα είναι η ικανή και αναγκαία προϋπόθεση για ανάπτυξη όλων των λοιπών αγαθών [δημοκρατία, ελευθερία, ανθρώπινα δικαιώματα, ευημερία].

*   Ο ορίζοντας της πατρίδας, που πρέπει να είναι ανοιχτός στον ευρύτερο παγκόσμιο σκηνικό, συνιστά τον πιο ιδανικό ζωτικό χώρο για αλήθεια , κάλλος και αγαθότητα.

*   Το έθνος - κράτος ακόμη και στο σημερινό πολλαπλά παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον διατηρεί τη μεγάλη σημασία του για τον πολίτη. Έστω και με τη μορφή του «συνταγματικού πατριωτισμού»(7)[Χάμπερμας], θα παραμένει ως οντότητα, όπως οι άνθρωποι, ως πρόσωπα, παραμένουν υποκείμενα ευθύνης και ηθικής μέσα σε μια κοινωνία. Το αίσθημα συμμετοχής θα ορίζεται με βάση την υγιή μορφή δημοκρατίας.

*   Οι γενεές δεν χωρίζονται μεταξύ τους. Η καθεμιά φέρνει μέσα της όλες τις προηγούμενες και τις επόμενες.

*   Ακόμη και η υγιής  δημοκρατία στην ειρήνη είναι ευάλωτη σε μια εσωτερική εντροπία(8),που οφείλεται στο εκρηκτικό μείγμα άγνοιας και επιθυμιών, από το οποίο αναδύονται οι επικίνδυνες αυταπάτες.

*    Ο άνθρωπος, ουσιαστικά, είναι  όμηρος σε ένα θανάσιμο εναγκαλισμό στα πλοκάμια της μηχανιστικής πολυπλοκότητας. Αναζητώντας την ευτυχία προκάλεσε τεχνητές και ανεκπλήρωτες  επιθυμίες και έχασε τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά του. Μόνον ο άνθρωπος, όμως,  μπορεί να σώσει τον Άνθρωπο. Όχι ο νέος «θεός», που λέγεται χρήμα. Ως μέσον είναι το πιο αποτελεσματικό που έχει δημιουργήσει ο άνθρωπος. Το χρήμα, όμως, είναι  το πιο ουδέτερο μέσο. Μετριέται με την ποσότητα και όχι με την ηθική ποιότητα. Έτσι πλήττει θανάσιμα την ανθρωπινότατα. Ο άνθρωπος από αυτοσκοπός κατέστη δούλος του χρήματος, ήτοι πράγμα, αριθμός, εργαλείο και άθυρμα (9)έρμαιο σε κάθε είδους μερκαντιλισμό(10).

*    Η ολιστική παιδεία μπορεί να σώσει τον άνθρωπο από το θανάσιμο εναγκαλισμό του χρήματος.Είναι καθήκον όλων μας. Γιατί κοσμεί τον άνθρωπο με πειθαρχία και  αρετή, τον μορφώνει σε δημοκρατικό πολίτη και τον προικίζει με την φιλοπατρία. Παιδεία, όπως οι  πρόγονοί μας εμπνεύσθηκαν και  θεμελίωσαν και  αφού εμπλουτίσθηκε στην εξέλιξή της με τις πνευματικές εμπειρίες της ανθρώπινης ιστορίας τείνει να κατακτήσει τον Πλανήτη ολόκληρο.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Η Πατρίδα συνιστά τον πιο γόνιμο ζωτικό χώρο για ανάπτυξη του σημερινού και μελλοντικού ανθρώπου, καθόσον συνιστά έναν ρεαλιστικό έμπεδο μέγεθος κοινοτικής και κοινωνικής οντότητας από την οποία αναδύονται η ευαρέσκεια και η δυνατότητα εξασφάλισης όλων των  ανθρώπινων αγαθών. Κρυσταλλώνεται μέσα στην ιστορική διαδρομή και συνάμα εκφράζει ένα ευαγές μέλλον των επόμενων γενεών. Ξεπερνάει το κατώφλι της ιερότητας και εισέρχεται στην αγιότητα. «…απάντων τιμιώτερον και αγιότερον …εστί η πατρίς..»[Σωκράτης].

Η φιλοπατρία είναι πρώτιστη αρετή. Μια ανυπέρβλητη  δύναμη αγάπης. «Αγαπώ τα τέκνα μου, αλλά την πατρίδα μου πιο πολύ και από αυτά την αγαπώ»[Πλούταρχος]. Όπως  κάθε αρετή αναδύεται από την αρμονική σύνθεση πολλών αξιών[συνυπάρχειν, κοινά πιστεύω, φιλότητα, ελπίδα, μελλοντική προσδοκία, καθήκον..]. Πηγάζει ως αυτόνομη βούληση από το πανίσχυρο ανθρώπινο πνεύμα, γι΄αυτό συνιστά  ειδοποιό δυνατότητα-αρετή. Καθιστά το άνθρωπο αυτόνομο  και υπερβαίνει  τον έρωτα και την ανθρώπινη φιλία εγγίζοντας  τα όρια της αγάπης για αγάπη προς κάτι το ιερό και άγιο.

Αυτή η πελώρια δύναμη της φιλοπατρίας που έχει σε πολλές  περιπτώσεις και χαρακτήρα αυτοθυσίας, αναδύεται αποκλειστικά και μόνον από ένα πνεύμα ανθρωπινότητας που έχει ωριμάσει ολιστικά στο ανθρώπινο είναι. Τα ορμέμφυτα, τα αισθήματα, τα συναισθήματα, το ασυνείδητο και υποσυνείδητο μαζί με το Λόγο και τη συνείδηση συγκλίνουν σε ένα όλον, απόπου αναδύεται η μοναδική πνευματική συγκίνηση της ανθρώπινης ψυχής που κατευθύνει την πράξη κόντρα στις επιθυμίες της ζωής προς το μεγαλείο της Πατρίδας. Ήτοι την  ολιστική ανάπτυξή Της[ οικονομική, κοινωνική, παιδευτική…].

 Παρά τον χαραχτήρα αυτοθυσίας η φιλοπατρία, ως ύπατη αξία, ανταποδίδει στην ανθρώπινη ψυχή την ανείπωτη πλήρωση της εκτέλεσης του κορυφαίου  καθήκοντος , που η ίδια επέλεξε απέναντι στους προγόνους και τους επιγόνους, τουτέστιν απέναντι στον ίδιο τον   εαυτό της, ως αυτόνομο πρόσωπο-πολίτης της δικής του Πατρίδας.

Αυτή η ύπατη αρετή της φιλοπατρίας ευδοκιμεί και ανθίζει στα εδάφη του ανθρώπινου είναι που καλλιεργούνται με την ολιστική παιδεία, καθόσον «Η Παιδεία καθάπερ ευδαίμων χώρα, πάντα τα αγαθά φέρει»[Σωκράτης]. Η  παιδεία και αγωγή, η οποία αρχίζει από την κούνια με το πρώτο χαμόγελο της μάνας, χτίζεται  στο σχολείο  και δια βίου φθάνει μέχρι το πέρας  στην αυτοπραγμάτωση.

Αυτός είναι και ο απώτερος σκοπός για τον οποίο ιδρύθηκε η «ΚΙΒΩΤΟΣ ΟΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΔΥΝΑΜΕΩΝ»:

Η ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑ δια της «δια βίου ολιστικής παιδείας».

.

Αντιστράτηγος εα Δημήτρης Μπάκας 

Οκτώβριος 2015

                                                                                                               

Ερμηνεία παραπομπών

(1)  « ….περί πάτρης» «Είς οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης» (Ομήρου Ιλιάς, Ραψ. Μ).

(2)  Σωβινισμός :Σημαίνει τον υπερβολικό, πολεμοχαρή και φανατικό εθνικισμό και προέρχεται από τον γραφικό γάλλο στρατιώτη NicolaChauvin(Νικολά Σωβέν), εξαιτίας του φανατικού ζήλου του για τον αυτοκράτορά του Ναπολέοντα.

(3) Ανάδυση: Ανώτερες ιδιότητες, που προέρχονται από την αλληλεπίδραση και σύνθεση διαφόρων στοιχείων του όλου. Δεν ανάγονται, αποκλειστικά, στις ιδιότητες των συστατικών. Δεν είναι επιφαινόμενα ούτε εποικοδομήματα. πχ το άρωμα, ως ανάβλυσμα του λουλουδιού, η μελωδία μουσικής σύνθεσης, η αύρα του προσώπου.

(4) Ορμέμφυτων: Το ορμέμφυτο (ορμή+έφμυτο) είναι η φυσική ιδιότητα των ζώων και λιγότερο των ανθρώπων να ενεργούν από παρόρμηση χωρίς σκέψη (από ένστικτο).

(5) Μπένθαμ : Τζέρεμι Μπένθαμ (1748-1832). Άγγλος φιλόσοφος, νομικός και φιλέλληνας. Υπήρξε ο ιδρυτής του σύγχρονου ωφελιμισμού - ηθική θεωρία σύμφωνα με την οποία ο σκοπός των πράξεών μας πρέπει να είναι η μεγαλύτερη ωφέλεια για το μεγαλύτερο δυνατό αριθμό ανθρώπων.

(6) Amae: Ιαπωνική αντίληψη περί αλληλεξάρτησης-συνύπαρξης. Αποτελεί στοιχείο του Ιαπωνικού πολιτισμού που χαρακτηρίζει τη συμπεριφορά και αίσθηση (των Ιαπώνων) να θέλουν να εξαρτώνται από κάποιο άλλο πρόσωπο (γονείς, σύζυγο, φίλο, διευθυντή, κ.λπ..) ή και να το υπηρετούν (βοηθούν).

(7)   «συνταγματικός πατριωτισμός»: από την σκοπιά του «συνταγματικού πατριωτισμού» το αίσθημα της συμμετοχής δεν θα οριζόταν πλέον με βάση το κοινό παρελθόν και τις κοινές παραδόσεις , όπως συμβαίνει στο έθνος –κράτος, αλλά με βάση ορισμένες νομικές και πολιτικές αξίες ως αρχής οργάνωσης και δόμησης της κοινότητας.     

(8)         Εντροπία:  Το μέτρο της αταξίας των μορίων σε ένα σύστημα.

(9)      Άθυρμα : Αρχαία ελληνική λέξη (από το αθύρω=παίζω). Είναι το αντικείμενο παιχνιδιού κάποιου και μεταφορικά (κοροϊδευτικά) με εκείνον που δεν έχει ισχυρή προσωπικότητα.

(10 )        Μερκαντιλισμός : Εμποροκρατία, εμποροκρατισμός. Θεωρία του 16^ου αιώνα η οποία πρέσβευε ότι το κράτος εκείνο που είχε συσσωρευμένα αποθέματα χρυσού και αργύρου ήταν το πλουσιότερο αλλά και το ισχυρότερο.

Διαβάστε περισσότερα »

Σύνθεση Διοικητικού Συμβουλίου Συνδέσμου ΣΣΕ'81

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ

ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ Σ.Σ.Ε. τάξεως 1981

Καυκάσου 89 Αθήνα ΤΚ 11363

email:  syndesmos.sse81@gmail.com

Blog :   http://sse81.blogspot.gr/

Τηλ. 6944301753, WIND*781753

Αριθμ. Πρωτ.  02 /2015

Αθήνα,   08  Φεβ.  2015

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ της 8 Φεβ. 2015

ΘΕΜΑ:  Σύνθεση Διοικητικού Συμβουλίου
   

     Σήμερα Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2015 μετά το πέρας των αρχαιρεσιών της Γενικής Συνέλευσης του Συνδέσμου Αποστράτων Αξιωματικών Αποφοίτων Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων τάξεως 1981, το Διοικητικό Συμβούλιο με τα νεοεκλεγέντα μέλη, συνήλθε σε Σώμα και κατόπιν ψηφοφορίας προέβη στην παρακάτω ανάθεση καθηκόντων:

1. Πρόεδρος: Χατσίκας Δημήτριος.
2. Αντιπρόεδρος:  Μανωλάς Βασίλειος.
3. Γενικός Γραμματέας: Κολοβός Μαρκόπουλος Ιωάννης.
4. Ταμίας: Τασσόπουλος Σπυρίδων
5. Μέλος Δ.Σ. και Εκπρόσωπος Τύπου: Παπαδόπουλος Βασίλειος.
6. 1^ο Αναπληρωματικό Μέλος: Χαβατζόπουλος Παναγιώτης.
7. 2^ο Αναπληρωματικό Μέλος: Σαπουτζής Αθανάσιος.

Επιπρόσθετα ως εκπρόσωποι του Συνδέσμου σε άλλους φορείς ορίζονται οι παρακάτω.

1. Χατσίκας Δημήτριος.
2. Παπαδόπουλος Βασίλειος.
3. Τασσόπουλος Σπυρίδων
4. Κολοβός Ιωάννης.
5. Σαπουτζής Αθανάσιος.

Στην Εξελεγκτική Επιτροπή εξελέγησαν οι παρακάτω:

1. Αρβανίτης Γεώργιος ως Πρόεδρος
2. Καρράς Γεώργιος και
3. Σπαθάρος Νικόλαος ως μέλη.

Για το Διοικητικό Συμβούλιο

                              Ο                                                                             Ο

 ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                       ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

                   Χατσίκας Δημήτριος                                                 Κολοβός Ιωάννης

                        Ταξχος  εα                                                             Ταξχος εα

Διαβάστε περισσότερα »

Τραγικό ατύχημα σε βολή όλμων. -Τρείς νεκροί και ένας τραυματίας

Τρεις νεκροί και ένας τραυματίας είναι ο τραγικός απολογισμός όταν διερράγη ο σωλήνας όλμου στις 13:30 στο πεδίο ασκήσεων «Γλαφυρών» Μαγνησίας, όταν κατά την πραγματοποίηση προγραμματισμένων βολών βαρέων όπλων Πεζικού, με όλμους 81 χιλ.

Tη ζωή τους έχασαν δύο επαγγελματίες οπλίτες Πεζικού και ένας οπλίτης θητείας, ενώ τραυματίστηκε ο Υπολοχαγός Β.Κ., είναι 31 ετών. Σύμφωνα με ανακοίνωση, οι 3 άτυχοι ολπίτες είναι οι: Γεώργιος Ορφανίδης (33 ετών-Επαγγελματίας οπλίτης - Λοχίας), Αναστάσιος Μεζάλας (34 ετών-Επαγγελματίας οπλίτης - Λοχίας) και ο  Φώτιος Ανδρικόπουλος (19 ετών-Δεκανέας Πεζοναύτης). Ο νεαρός δεκανέας ήταν γιος αξιωματικού της Ελληνικής Αστυνομίας και παρότι δικαιούταν άδεια λόγω απολύσεως προτίμησε να τη πάρει μετά την εκτέλεση της βολής.

Ο τραυματίας Υπολοχαγός Β.Κ., 31 ετών, νοσηλεύεται στο Νοσοκομείο Βόλου και εισήχθη επειγόντως στο χειρουργείο για αφαίρεση θραύσματος στην δεξιά κοιλιακή χώρα. Σύμφωνα με πηγές η γενική του κατάσταση χαρακτηρίζεται καλή.

Ο υπουργός Άμυνας, Δημήτρης Αβραμόπουλος κήρυξε τριήμερο πένθος στις Ένοπλες Δυνάμεις. Νωρίτερα, έδωσε εντολή στον υφυπουργό Εθνικής Άμυνας Ιωάννη Λαμπρόπουλο και στον αρχηγό ΓΕΣ Χρίστο Μανωλά να μεταβούν στον τόπο του δυστυχήματος. Για το τραγικό περιστατικό ενημερώθηκε ο εισαγγελέας του Στρατοδικείου Λάρισας, ενώ έχει διαταχθεί Ένορκη Διοικητική Εξέταση από τις αρμόδιες στρατιωτικές αρχές για να ριχθεί φως στις αιτίες του δυστυχήματος. Ο αρχηγός ΓΕΣ Χρίστος Μανωλάς θα παραμείνει στο τόπο του ατυχήματος μέχρι να ολοκληρωθεί η αυτοψία και να διευκρινισθούν πλήρως τα αίτια.

Η επίσημη ανακοίνωση του ΓΕΣ:

Από το Γενικό Επιτελείο Στρατού ανακοινώνεται ότι την 07 Οκτωβρίου 2014, περί τις 13:30, στο Πεδίο Ασκήσεων «ΓΛΑΦΥΡΩΝ» Μαγνησίας, κατά την πραγματοποίηση προγραμματισμένων βολών Βαρέων Όπλων Πεζικού με όλμους 81 χιλιοστών, διερράγη ο σωλήνας του όλμου, με αποτέλεσμα τον θανάσιμο τραυματισμό του Επαγγελματία Οπλίτη Λοχία (ΠΖ) Γ.Ο. 33 ετών., του Επαγγελματία Οπλίτη Λοχία (ΠΖ) Α.Μ. 34 ετών και του Δεκανέα (ΠΝ) Φ.Α. 19 ετών και τον βαρύ τραυματισμό του Υπολοχαγού (ΠΖ) Κ.Β. 30 ετών. Ο τραυματίας Αξιωματικός διεκομίσθη στο Αχιλλοπούλειο Νοσοκομείο Βόλου. Επί τόπου έχουν μεταβεί ο Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Ιωάννης Λαμπρόπουλος και ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού Αντιστράτηγος κ. Χρίστος Μανωλάς. Για το περιστατικό έχει ενημερωθεί ο Εισαγγελέας Στρατοδικείου Λάρισας και έχει διαταχθεί Ένορκη Διοικητική Εξέταση από τις αρμόδιες Στρατιωτικές Αρχές. Η Πολιτική και Στρατιωτική Ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας εκφράζουν τα συλλυπητήριά τους στις οικογένειες των θανόντων.

Διαβάστε περισσότερα »

Ταυτότητα-Εξπρές από σήμερα 7-10-2014 στα Αστυνομικά Τμήματα

Αστυνομικές ταυτότητες χωρίς την προσκόμιση δικαιολογητικών και σε 20 λεπτά θα μπορούν από σήμερα να εκδίδουν οι πολίτες σε όλη την επικράτεια. Το πρόγραμμα που εφαρμόστηκε πιλοτικά από τις αρχές Σεπτεμβρίου σε 22 περιοχές της χώρας, πλέον θα εφαρμόζεται παντού.

Έτσι κάθε πολίτης που θέλει να εκδώσει δελτίο αστυνομικής ταυτότητας μπορεί μόνο με δύο φωτογραφίες του και ένα μάρτυρα να πηγαίνει στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής του και να λαμβάνει άμεσα τη νέα ταυτότητα. Το νέο, πιο γρήγορο και πιο απλό, σύστημα έκδοσης Δελτίου Αστυνομικής Ταυτότητας αναμένεται να συμβάλλει στη μείωση της γραφειοκρατίας και στη διευκόλυνση της ζωής των πολιτών, παρέχοντας την ίδια στιγμή σημαντική εξοικονόμηση πόρων.

Αναλυτικά, η διαδικασία έκδοσης Δελτίου Αστυνομικής Ταυτότητας διαμορφώνεται ως εξής:

1. Μετά την ολοκλήρωση της αυτεπάγγελτης αναζήτησης και την ταυτοποίηση του αιτούντος από τον αρμόδιο υπάλληλο της αστυνομικής αρχής, διαμορφώνεται αυτόματα η σχετική αίτηση, στην οποία περιλαμβάνονται μέχρι τρία τυχαία ερωτήματα επί των στοιχείων του δημοτολογίου που βρίσκονται καταχωρημένα στο ΟΠΣΕΔ.

2. Τα ερωτήματα εκτυπώνονται και ο αιτών απαντά εγγράφως σε αυτά. Αφού υπογράψει την αίτηση − υπεύθυνη δήλωση, ο αρμόδιος υπάλληλος της αστυνομικής αρχής καταχωρεί στην εφαρμογή τις σχετικές απαντήσεις. Στη συνέχεια ο υπάλληλος εκτυπώνει την αίτηση, επικολλά τη φωτογραφία και καλεί τον αιτούντα και το μάρτυρα να υπογράψουν.

3. Στη συνέχεια το Δελτίο Αστυνομικής Ταυτότητας πλαστικοποιείται και παραδίδεται στον αιτούντα.

Διαβάστε περισσότερα »

Λάθος; Προβοκάτσια; Αλλά υπάρχουν ακόμα Στρατηγοί!!!

Σοβαρό «διπλωματικό επεισόδιο» εκδηλώθηκε το μεσημέρι της Κυριακής 28 Σεπ. 2014, με αποχώρηση του Ελληνικού Στρατού από την εκδήλωση των Βρετανών στο Μνημείο τους για τη Μάχη της Δοϊράνης, μόλις 500 μέτρα από τα ελληνοσκοπιανά σύνορα.

Αιτία στάθηκε η αναφορά σε ενημερωτική στήλη για «Μαλτέζους και Μακεδόνες εργάτες και Ινδούς…». Για λάθος που «θα αποκατασταθεί την επόμενη ημέρα» κάνει λόγο, με δήλωσή του στις ΕΙΔΗΣΕΙΣ, ο διευθυντής της Κοινοπολιτειακής Επιτροπής Στρατιωτικών Τάφων Μεσογείου, ζητώντας συγγνώμη από την ελληνική πλευρά.

Όλα έδειχναν πως στο Βρετανικό Μνημείο της Μάχης της Δοϊράνης θα είχαμε φέτος μια λαμπρή τελετή, με συμμετοχή υψηλόβαθμων παραγόντων της Βρετανίας και του Ελληνικού Στρατού, με τους Βρετανούς να γιορτάζουν τα 100 χρόνια από το Μακεδονικό Μέτωπο (1915-1918).

Για τη διοργάνωση των εκδηλώσεων η Κοινοπολιτειακή Επιτροπή Στρατιωτικών Τάφων προχώρησε σε σημαντικά έργα στο Μνημείο των Λεόντων στη Δοϊράνη καθώς και στα στρατιωτικά κοιμητήρια της Δοϊράνης και του Πολυκάστρου. Οι εκδηλώσεις στη Δοϊράνη προγραμματίστηκαν να γίνουν αμέσως μετά τις καθιερωμένες εκδηλώσεις στο Διασυμμαχικό Μνημείο του Πολυκάστρου, εξασφαλίζοντας έτσι τη συμμετοχή μεγάλης Βρετανικής αντιπροσωπείας και για τις δυο εκδηλώσεις, αλλά και των άλλων συμμαχικών δυνάμεων.

Λίγο πριν ξεκινήσει η διοργάνωση της εκδήλωσης στο Μνημείο του Λόφου της Δοϊράνης δημιουργήθηκε «διπλωματικό επεισόδιο». Στην είσοδο του Βρετανικού Μνημείου είχαν στηθεί και θα αποκαλύπτονταν δυο ενημερωτικές στήλες, η μια στα Αγγλικά και η άλλη στα Ελληνικά, για την παρουσία των Βρετανικών δυνάμεων στο Μακεδονικό Μέτωπο.

Στις στήλες αυτές υπήρχε και η εξής αναφορά: «…Οι τακτικοί στρατιώτες, τα μέλη της εθνοφρουράς και οι έφεδροι της Κοινοπολιτείας υπηρέτησαν όλοι εδώ, υποστηριζόμενοι από πολλά υγειονομικά και διοικητικής μέριμνας στρατεύματα, Μαλτέζους και Μακεδόνες εργάτες και Ινδούς οδηγούς μουλαριών…»!

Ο υπολοχαγός που διάβασε το κείμενο πριν την αποκάλυψη της στήλης ενημέρωσε το διοικητή της 71^ης Ταξιαρχίας Νικόλαο Χιόνη, ο οποίος αντέδρασε άμεσα. Αμέσως επικοινώνησε με τον Διοικητή του Γ’ Σώματος Στρατού Αντιστράτηγο Ηλία Λεοντάρη, ο οποίος κατευθύνονταν προς τη Δοϊράνη για τις εκδηλώσεις. Μόλις του διάβασε το κείμενο της στήλης ο αντιστράτηγος έδωσε εντολή να αποχωρήσουν όλες οι στρατιωτικές δυνάμεις, με το άγημα και τη φιλαρμονική, και να μεταβούν στο χώρο των Ελληνικών Στρατιωτικών Κοιμητηρίων, που βρίσκονται σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από το Βρετανικό μνημείο.

Ο ταξίαρχος κ. Χιονής ενημέρωσε τον επικεφαλής της Βρετανικής αντιπροσωπείας για την προκλητική αναγραφή στη στήλη και αποχώρησε.

Λίγο αργότερα ξεκινούσε η εκδήλωση του Ελληνικού Στρατού στα ελληνικά στρατιωτικά κοιμητήρια με επιμνημόσυνη δέηση, επετειακή ομιλία και κατάθεση στεφάνων, με την παρουσία και του Μητροπολίτη Κιλκίς κ. Εμμανουήλ.

Στο τέλος της εκδήλωσης ο Αντιστράτηγος κ. Λεοντάρης μίλησε στους συγκεντρωμένους για να τους εξηγήσει το γιατί άλλαξε το πρόγραμμα και αποχώρησε ο Ελληνικός Στρατός από το Βρετανικό Μνημείο: «Η αναγραφή στη στήλη είναι αντίθετη με την ιστορία μας και τις θέσεις της ελληνικής πολιτείας. Δεν έχουμε κανένα λόγο εναντίον κανενός νεκρού και τους τιμούμε απανταχού γης και ανεξαρτήτως εθνικότητος. Οι σημερινοί απόγονοι όμως των νεκρών αυτών δε φαίνεται να σέβονται όπως σέβονται οι άλλοι… Ενώ αναφέρονταν με ονομασίες κρατών, όταν έπρεπε να αναφερθούν στους Ελληνες χρησιμοποίησαν άλλη λέξη (σ.σ.: «μακεδόνες») που εμείς δεν την αποδεχόμαστε. Αυτός ο τόπος κατοικείται από Ελληνες», τόνισε ο αντιστράτηγος καταχειροκροτούμενος από τους συγκεντρωμένους.

Συγγνώμη λάθος!

Ο διευθυντής της Κοινοπολιτειακής Επιτροπής Στρατιωτικών Τάφων Μεσογείου κ. Ντέιβιντ Σάιμονς έδειχνε αρχικά ενθουσιασμένος από την παρουσία της μεγάλης αντιπροσωπείας του Ελληνικού Στρατού που θα λάμπρυνε τις εκδηλώσεις. Όταν ενημερώθηκε από τον ταξίαρχο κ. Χιονή για το κείμενο της στήλης και την απόφαση αποχώρησης εξεπλάγην. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε τελικά με την παρουσία μόνο των Βρετανών.

Με την ολοκλήρωσή της ο κ. Σάιμονς μας δήλωσε την θλίψη του για ότι συνέβη. Δήλωσε πως πρόκειται για ένα λάθος και μια αβλεψία που θα αποκατασταθεί άμεσα και μάλιστα την επόμενη ημέρα με την αντικατάσταση της ενημερωτικής στήλης.

«Η Επιτροπή λυπάται πολύ και ζητά συγνώμη για την αναστάτωση που δημιουργήθηκε από το κείμενο στις ενημερωτικές στήλες που τοποθετήθηκαν στο Μνημείο της Δοϊράνης. Οι στήλες θα αφαιρεθούν αμέσως. Η τελετή που είχε σχεδιασθεί να πραγματοποιηθεί στο Μνημείο και στο Ελληνικό Στρατιωτικό Κοιμητήριο κατά προτροπή της Επιτροπής είχε στόχο την επίτευξη ευρείας τοπικής συμμετοχής στην επιμνημόσυνη εκδήλωση για την θυσία των Ελληνικών και Κοινοπολιτειακών δυνάμεων κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το γεγονός ότι αυτή η από κοινού επιμνημόσυνη εκδήλωση δεν έγινε εφικτό να πραγματοποιηθεί αποτελεί πράγματι ένα πολύ λυπηρό θέμα».

Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες μας ο κ. Σάιμονς θα αποστείλει στο διοικητή του Γ’ Σώματος Στρατού επιστολή με την οποία θα εκφράζει τη θλίψη του για το συμβάν, ζητώντας παράλληλα και συγγνώμη.

Ο κ. Σάιμονς ήταν απόλυτα ειλικρινής στις αντιδράσεις και στα λόγια του. Απόλυτα σωστή όμως ήταν την ίδια στιγμή και η απόφαση του διοικητή του Γ’ Σώματος Στρατού. Σε μια απόσταση 500 μέτρων από τα ελληνοσκοπιανά σύνορα τέτοια «λάθη» δεν συγχωρούνται εύκολα, σε μια εποχή και σ’ έναν τόπο ευαίσθητο με τα εθνικά μας θέματα.

Πιστεύουμε κι ελπίζουμε πως του χρόνου τα πράγματα θα είναι πολύ διαφορετικά.

Περίεργα πηγαινέλα

Πάντως, δεν πρέπει να μας διαφεύγει της προσοχής το γεγονός πως το τελευταίο διάστημα οι Σκοπιανοί έχουν «ανακαλύψει» τα στρατιωτικά βρετανικά κοιμητήρια και το Μνημείο στο Λόφο της Δοϊράνης και τα επισκέπτονται, ενώ μέχρι τώρα φαίνεται πως τους ήταν άγνωστα!

Πιστεύουν οι αφελείς πως η αναφορά περί «Μακεδονικού Μετώπου» έχει να κάνει με το κρατίδιό τους και την προσπάθειά τους να πείσουν περί «Μακεδονικού έθνους»; Μήπως θεωρούν πως η αναφορά στην επιτύμβια στήλη του Μνημείου για «…πεσόντες εν Μακεδονία και Σερβία 1915-1018…» αφορά τη δική τους «Μακεδονία»;

Μπορεί να είναι τόσο αφελείς;

Πηγή: http://www.eidisis.gr/politiki/probokatsia-i-lathos.html

Διαβάστε περισσότερα »

Έκλειψη ηλίου την Κυριακή. Ορατή από την Ελλάδα

Μια σπάνια υβριδική έκλειψη ηλίου θα πραγματοποιηθεί το μεσημέρι της Κυριακής 3 Νοε. 2013. Η έκλειψη θα είναι ορατή από την Ελλάδα ως μερική, αλλά σε άλλες περιοχές του κόσμου η σκιά της Σελήνης θα καλύψει πλήρως τον ηλιακό δίσκο.

Σύμφωνα με τους αστρονόμους, οι «υβριδικές» ηλιακές εκλείψεις συμβαίνουν σχετικά σπάνια, καθώς αντιστοιχούν περίπου στο 5% του συνόλου. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους είναι ότι κατά τη διάρκειά τους είναι ορατές ως ολικές σε κάποιες περιοχές του «μονοπατιού» της έκλειψης και ως δακτυλιοειδείς σε άλλες περιοχές.

Στην Ελλάδα πάντως η έκλειψη της Κυριακής θα είναι απλώς μερική, με τη σκιά του φεγγαριού να σκοτεινιάζει έως το 10% του ηλιακού δίσκου. Το ποσοστό κάλυψης θα είναι μεγαλύτερο στη νότια Ελλάδα και μικρότερο στη βόρεια, ενώ διαφορετική θα είναι και η διάρκεια του φαινομένου ανάλογα με την περιοχή.

Ενδεικτικά, στην Αθήνα η έκλειψη θα διαρκέσει από 15.08 έως 16.05 και στη Θεσσαλονίκη από 15.16 έως 15.47.

Οι επιστήμονες τονίζουν ότι η παρατήρηση του φαινομένου χωρίς τη χρήση ειδικών γυαλιών ή φίλτρων μπορεί να επιφέρει σοβαρότατες βλάβες στα μάτια, που μπορούν να φτάσουν έως την ολική τύφλωση. Γυαλιά ηλίου, καπνισμένο γυαλί και μη εξειδικευμένα φίλτρα δεν προσφέρουν προστασία, ενώ επικίνδυνη είναι η παρακολούθηση με κιάλια και ερασιτεχνικά τηλεσκόπια.

Διαβάστε περισσότερα »

Η Γενιά του 1940 και το δικό μας Χρέος.

Γράφει ο Αντγος εα Δημήτρης Μπάκας

Επίτιμος Διοικητής ΣΔΑ, πολιτικός μηχανικός ΕΜΠ

πτυχιούχος Νομικής Παν.Αθηνών
μεταπτυχιακός RCDS london

                  

  « Μόνο ένα λόγο θα σας πω, δεν έχω άλλον κανένα,

  μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του εικοσιένα»  

                                                   Κωστής Παλαμάς 1940

Ζούσε τις μεγάλες εκείνες μέρες ο εθνικός ποιητής, ο βάρδος της φυλής μας και όταν τον ρώτησαν, πως θα μπορούσαν να αντισταθούν σε δυο αυτοκρατορίες είπε τον  παραπάνω σοφό λόγο. Και ΕΚΕΙΝΟΙ ήπιαν από το άκρατο κρασί της ομόνοιας. Μέθυσαν, ενθουσιάσθηκαν εκστατικά και φώναξαν με μια στεντόρεια φωνή το αθάνατο ΟΧΙ.

  Το κροτάλισμα των Γερμανικών πολυβόλων στις πεδιάδες της Ευρώπης είχε παγώσει την έντρομη ανθρωπότητα. Η πολεμόχαρη βία έγραφε, τότε, πάνω  στο στήθος της Ευρώπης, το πυρίκαυστο "Ναι" της υποταγής. Και η μικρή μας Ελλάδα τόλμησε να υψώσει το γυμνό της χέρι και να χαράξει στον ουρανό με τη φλόγα της πίστεως και με το αίμα της θυσίας το αθάνατο "ΟΧΙ" της λευτεριάς. Συνέβη τότε ένα απίστευτο, σαν παραμύθι, πρωτόγνωρο και ανεπανάληπτο ιστορικό γεγονός. Ένα ανθρώπινο θαύμα!

  Την 28η Οκτωβρίου του 40, με ιταμό τελεσίγραφο ο Μουσολίνι, ζητούσε διαβατήριο για την αθανασία. Ζητούσε παράδοση της αιώνιας Ελλάδας, χωρίς όρους. Άλλως 8.000.000 καλογυαλισμένες λόγχες θα τον συνόδευαν σε έναν περίπατο μέχρι την Αθήνα.

 Το τι έγινε στις επόμενες μέρες είναι σε όλους γνωστό και αδύνατο να περιγραφεί άλλωστε σε ένα άρθρο και από οποιαδήποτε πέννα. Ποικιλώνυμες Ιταλικές Μεραρχίες με συχνή αντικατάσταση στρατηγών. Πράσκα, Σοντού, Καβαλέρο και ο SUPER COLONELLO Μουσολίνι, μέσα σε έξι μήνες αλληλοδιαδέχθηκαν με τη σειρά τους την ντροπή της ήττας και ένα φορτίο δυσβάστακτο καταισχύνης.   Σαρώνουν οι φαντάροι μας, μαζί με τους τσολιάδες, τα εκατομμύρια τις λόγχες. Και γίνονται τα τάνκς περίγελος της Ελληνικής μεγαλοψυχίας. Αντηχούν τριγύρω τα φαράγγια και τα χιονισμένα βουνά. Η Κορυτσά, το Πόγραδετς, η Πρεμετή, το Αργυρόκαστρο, η  Κλεισούρα, το Τεπελένι , η Χιμάρα άκουσαν με αγαλλίαση το πλατάγιασμα της γαλανόλευκης στο φύσημα του παγωμένου βορειοηπειρωτικού βοριά.

Η ιαχή "ΑΕΡΑ»  σκόρπισε, σαν φθινοπωρινά φύλλα, 30 άρτια εξοπλισμένες Μεραρχίες με 700.000 άνδρες, 17.000 οχήματα και 50.000 κτήνη. Απ'αυτούς, 14.000  θάφτηκαν στα παγωμένα βουνά, 18.000 τραυματίες και άχρηστοι από κρυοπαγήματα και 13.000 αιχμάλωτοι. Μια μακάβρια απάντηση στην κομπορρημοσύνη του Μπενίτο.

 Ήταν  οι πρώτες νίκες του ελευθέρου κόσμου.  Ήταν  η αρχή της συντριβής του φασισμού. Ήταν το λυκαυγές της αποθέωσης

 Η ελληνική εποποιία του 1940-41, που άρχισε με τις φοβερές μάχες στην Ήπειρο, συνεχίσθηκε με τον άνισο αμυντικό αγώνα στα Οχυρά Μεταξά και τερματίσθηκε με την ηρωική αντίσταση στο νησί της Κρήτης διήρκησε συνολικά 216 ημέρες, άλλαξε  εναντίον του  'Αξονος τον ρου των πολεμικών γεγονότων!  Η Γαλλία καταλήφθηκε σε 45 μέρες, το Βέλγιο σε 18, η Ολλανδία 5, ενώ η Δανία υπέκυψε σε 12 ώρες. Η Αυστρία, η Βουλγαρία, η Ουγγαρία ,η Ρουμανία και η Αλβανία παραδόθηκαν αμαχητί.

       Με την  ηρωική  της  αντίσταση Ελλάδα, πρώτη κατέρριψε το μύθο για το αήττητο του  Άξονα. Κατάφερε θανάσιμο πλήγμα στον έναν συνέταιρο. Τον κατέστησε ανάπηρο και ουδέποτε η Φασιστική   Ιταλία συνήλθε από την ήττα της.

 Μεγαλύτερο δώρο στο κλονισμένο φρόνημα των ελεύθερων λαών δεν μπορούσε τη στιγμή εκείνη να προσφερθεί. Υπήρξε η ουδός αναθάρρυνσης της  Ανθρωπότητας.

 Οι Λαοί της Οικουμένης έκθαμβοι από το κατόρθωμα της φυλής μας μόνον ύμνους και εγκωμιαστικά λόγια είχαν να πουν. Η Ελλάδα στο κέντρο του παγκόσμιου θαυμασμού!

        Πως έγινε όμως το θαύμα; Πως το κατόρθωσαν οι  Έλληνες, μια δράκα ανθρώπων, χωρίς μέσα και όπλα βαριά, χωρίς τάνκς και αεροπλάνα; Κατόρθωσαν το ακατόρθωτο! Το ΕΠΟΣ ΤΟΥ 40! Αυτό, που δίκαια ονομάσθηκε Ελληνικό Θαύμα!

 Η πίστη τους στην Πατρίδα τους όπλισε. Θάνατος ή Λευτεριά, το σύνθημα. Ένας λαός με μια φωνή. Κανένας τότε ηττοπαθής ή ακριτόμυθος. Κανένας Θερσίτης  δε βρέθηκε μεταξύ των Ελλήνων. Μπροστά στον άμεσα ορατό εχθρό και το τρομερό φάσμα του χαμού της Πατρίδας οι Έλληνες, τότε, ενώθηκαν σε ένα σώμα και μια ψυχή.

 Δεν ήταν, όμως, ο τρόμος που τους ένωσε. Εάν είχαν συνενωθεί από το ορμέφυτο του φόβου για τα δεινά του πολέμου θα είχε καταρρεύσει η Ελλάδα, όπως κατάρρευσαν και οι λοιπές χώρες. Μια αρμονική σύνθεση κράτησε το Έθνος όρθιο. Αναδύθηκε, τότε, μια πρωτόγνωρη εθνική συνείδηση, που είχε χαραχθεί στο είναι των Ελλήνων με το αίμα των πολυετών πολεμικών αγώνων. Κυρίως, είχε προηγηθεί μια συνετή στρατιωτική προετοιμασία, όπως και μια ηθική και ψυχολογική προπαρασκευή ολόκληρου του λαού. Σχεδιάσθηκαν και υλοποιήθηκαν οχυρωματικά έργα με το λυσιτελέστερο τρόπο, όπως και  ρεαλιστικά σχέδια επιστρατεύσεως και επιχειρήσεων. Είχε δοθεί, πρώτιστα, στο λαό όραμα Έθνους, που δημιουργεί την  ακατάβλητη ομοψυχία και οντότητα Πατρίδας.  Ανδρώθηκε ένα τεράστιο «εμείς». Και απέναντι «εκείνοι», που θέλησαν να καταλύσουν τη λευτεριά.

Ξεκάθαρος ο εχθρός. Κανένα δίλημμα: ο αγώνας μέχρι εσχάτων.

Το κρίσιμο πολεμικό γεγονός ανέδειξε στην ακέραια  μορφή της την πολεμική αρετή των Ελλήνων. Ένας απέραντος άλογος και συνάμα έλλογος ενθουσιασμός πλημμύρισε και κυρίευσε τον ελληνικό λαό. Ένα διονυσιακό παραλήρημα ταυτίσθηκε με το απολλώνιο φως και την «εν Θεώ» έλλαμψη. Αναδύθηκε μια  πρωτόγνωρη μεταρσίωση για δράση. Η ένδοξη ελληνική ιστορία και  το μέλλον της Ελλάδας δήλωσαν το βροντερό «παρόν» στην πιο κρίσιμη  συνάντηση της Πατρίδας μας με την υποδούλωση και το θάνατο.

 Όχι πλέον χρόνος, αλλά ένα φέγγος αιωνιότητας απλώθηκε τότε.

 Τα πάντα  ήταν δυνατά εκείνες τις ημέρες.  Να πως έγινε το Ελληνικό Θαύμα! Λειτούργησαν αρμονικά όλα τα στοιχεία που απαρτίζουν το όλον. Το άτομο που ανήκει στο σύνολο. Η οικογένεια στην παραδοσιακή μορφή της, το  Κράτος με τις ιεραρχικές  δομές του. Οι παραδοσιακές αξίες ,ως δυνάμεις  συνοχής.

 Τι συνέβη, όμως, και φθάσαμε από τους διθυράμβους και τους επαίνους στην ντροπή και στη θέση του μαύρου πρόβατου της Οικουμένης! Δυο γενιές αργότερα σε όλα τα πλάτη και μήκη του πλανήτη μόνον με σκωπτικό τρόπο μιλούν για την Πατρίδα μας! Γιατί;

Την εξέλιξη των πραγμάτων τη γνωρίζουμε σχεδόν όλοι μας.

Η Δύση αναζητούσε, πάντοτε, το αιώνιο ανθρώπινο πρόταγμα, την ευδαιμονία. Να απολαμβάνουμε,  όσο περισσότερα αγαθά, με την πεποίθηση ότι το ωραιότερο δώρο είναι  η ζωή μας.  Ο άνθρωπος από πολιτικό ον καθίσταται σταδιακά άτομο-ύπαρξη. Με τη διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου  καθιερώθηκαν σε επίπεδο αρχών, ως υπέρτατες αξίες, η ισότητα και η ελευθερία του ατόμου. Μια απόλυτα φυσιολογική μετάλλαξη στη σκέψη της νεωτερικότητας. Η απαρχή της αποσύνθεσης της παλαιάς ιεραρχικής κοινωνίας.

 Προέκυψαν, όμως, νέες ιεραρχίες που εγκαθιδρύουν κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες ασύμβατες με το σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Έτσι, ο ατομικισμός θα στραφεί, κυρίως από τη δεκαετία του 1960, ενάντια σε κάθε  θεσμό με γενικό αίτημα τη «δημοκρατία», ως βασίλειο ισότητας και διάλυσης των αμετάβλητων ιεραρχιών, που είχαν απολιθώσει τις πρωτοβουλίες των ατόμων. Είμαστε μπροστά στο θρίαμβο της «ατομικοποίησης του κοινωνικού» και στην κατάλυση όλων των μέχρι τότε δεσμών κοινωνικής συνοχής.  Ζούμε στην εποχή της μαζική κοινωνίας.

   Το φαινόμενο έφθασε στην Ελλάδα λίγο αργότερα και στη λαχτάρα  να μιμηθούμε τα πάντα και αμέσως μηδενίσαμε τον παράγοντα χρόνο. Άρχισε η αποκαθήλωση όλων των αξιακών συστημάτων.  Η οικογένεια χαλάρωσε. Ο δάσκαλος κατέβηκε από την  «έδρα» του για να είναι πιο «κοντά» στο μαθητή. Ο ιερέας παραμερίσθηκε για να πάρει τη θέση του ο ...αναλυτής του χρηματιστηρίου. Καταργήθηκε, φιλοσοφικά, και ο Θεός και αντικαταστάθηκε από το χρήμα, ένα ανθρώπινο δημιούργημα σε ρόλο πανάκειας. Ο σχολιαστής των ΜΜΕ πήρε τη θέση του «διαφωτιστή». Το πανεπιστήμιο,  ως πηγή γνωστικού «φωτός», αλλοτριώθηκε. Πλήρης, σχεδόν, η αποσύνθεση του δημόσιου χώρου. Υποχώρηση της νομιμοφροσύνης. Η αιδώς τέθηκε σε διαρκή αργία. Κυρίαρχη η εγωιστική λατρεία της ατομικής ευτυχίας. Μαζική παραγωγή, μαζική κατανάλωση και ο άνθρωπος, ως εάν καταναλωτικό ον.

Το «εγώ» βρίσκει  θαλπωρή  στο σκοτεινό και απομονωμένο ατομικό του «σπήλαιο». Ακούει, τυφλωμένο από το προσωπικό του συμφέρον, μόνον τον αντίλαλο της φωνής του και νομίζει, ότι κατέχει την αλήθεια. Πλήρης αποκοπή κάθε συναισθηματικού δεσμού.

Το «εμείς» διαγράφηκε και απέμειναν οι όροι «αυτοί» ή οι « άλλοι».

Αυτή η υπερβολική αναδίπλωση στην ιδιωτική σφαίρα και η άμετρη  ατομικοποίηση της κοινωνίας αποδυναμώθηκε συθέμελα ο κοινωνικός ιστός. Φθάσαμε στο άλλο άκρο της  υπερβολής. Στην εξαφάνιση όλων των αξιών. «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Βιώνουμε μια οδυνηρή κρίση, που είναι ο θρίαμβος της αταξίας.

Όντως, μέχρι πρότινος, τα αξιακά συστήματα ήταν οργανωμένα στη βάση της ετερονομίας. Αδιαμφισβήτητες «αυθεντίες» χάραζαν τις απαιτήσεις και τα παραγγέλματα. Όμως κάθε συνύπαρξη, ακόμη και η αρμονική απαιτεί κάποιου βαθμού στέρηση. Αυτό είναι το τίμημα κάθε αξίας, γιατί αποφεύγεται ο κορεσμός και ανοίγει η όρεξη αναμονής κάθε καλύτερου. Η δημοκρατία, ως έκφανση κοινωνικής αρμονίας απαιτεί, ως αρμούς, «πολιτικές» αρετές, όπως η μάχη τις πολεμικές αρετές. Οι Έλληνες διακρίθηκαν στις πολεμικές αρετές, αλλά ποτέ ο πόλεμος  δεν υπήρξε αυτοσκοπός . Τον θεωρούσαν αναγκαίο κακό για να εξασφαλίζονται τα αγαθά της ειρήνης, δηλαδή η ελευθερία, το δίκαιο και ο πολιτισμός. Στο στίβο της ειρήνης , κυρίως, διέπρεψαν.

Η δημοκρατική συνύπαρξη, η ωραία αυτή ελληνική επινόηση, έχει  ως μέτρο της την αποφυγή της υπερβολής. «Μηδέν άγαν», αλλά  «μέτρον άριστον», που σημαίνει «ό,τι αρμόζει» στο όλο. Κανένα συστατικό δεν μπορεί να μηδενισθεί, γιατί καταστρέφεται η αρτιότητα και επέρχεται κατάρρευση, αλλά και κανένα στοιχείο δεν κυριαρχεί σε απόλυτο βαθμό. Μια ευαίσθητη δυναμική και ζωντανή αρμονία είναι η δημοκρατία.

   Το ίδιο συμβαίνει και στην κοινωνία των ατόμων. Ο άνθρωπος είναι πολιτικό ον και δεν μπορεί να επιβιώσει στο μονήρη βίο.  Το να ζούμε σε αρμονικές ομάδες, όπως η οικογένεια, η κοινωνία, η πόλη, η πατρίδα δεν είναι ούτε μια αγεληδόν ή οιωνεί συνονθύλευμα συμβίωση, αλλά  συνιστά βασική αξία επιβίωσης του ανθρώπινου είδους. Αξίες της δημοκρατικής  συνύπαρξης, όπως η ατομικότητα, η διαφορετικότητα, η ελευθερία, η ισότητα, η παράδοση, η πρόοδος κττ συνήθως συγκρούονται, ως αντίθετης φοράς.

  Τις αντιθέσεις συνέθετε κάποτε ο σεβασμός προς το Θεό. Αργότερα επικαλέσθηκε ο αντικειμενικός Ορθός Λόγος. Στην πράξη, όμως, αποδείχθηκε ουτοπία, γιατί κατέστη υποκειμενικός. Οι κοινές αξίες, ως στοιχεία συνοχής καταργήθηκαν, γιατί πρυτάνευσαν οι προσωπικές αξίες. Οι άνθρωποι όμως, είναι αναγκασμένοι να συνεργάζονται, γιατί η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Προκαλεί ανυπέρβλητα, για άτομα,  προβλήματα.

      Ποιο  το δικό μας χρέος! Να αποκαταστήσουμε την τιμή της Πατρίδας μας.

Μπορούμε και πως! Βεβαίως. Είναι δυσκολότατο όχι όμως ακατόρθωτο. Είναι εφικτό και κυρίως είναι αθεράπευτα αναγκαίο και επιτακτικό. Απαιτείται υπομονή , επιμονή και κόπος. Στα δύσκολα πάντοτε ξεχώριζαν οι πρόγονοί μας. Παράδειγμα η σημερινή επέτειος . Οφείλουμε, όμως να κάνουμε το πρώτο  μεγάλο βήμα. Να γίνουμε πάλι «εμείς» με τη διπλή του έννοια. Να γίνουμε ένα  αρμονικό «όλο» και ταυτόχρονα να γίνουμε «εμείς», ως εάν «Έλληνες».

Να επαναφέρουμε σταδιακά στο μέτρον άριστο της αξίες συνοχής. Την κατανόηση της πραγματικότητας, ήτοι καλύτερη προσέγγιση της αλήθειας.  Την αισθητική καλλιέργεια για να βρούμε την ωραιότητα των ανθρώπινων σχέσεων. Το αλλότριο αγαθό δηλαδή την απόδοση της δικαιοσύνης.

Τα παραπάνω  δεν τα βρίσκει ο καθένας ενεργώντας μόνος. Τις απόλυτες αυθεντίες ορθά τις κατήργησε ο άνθρωπος της νεωτερικότητας. Αλλά οφείλουμε  να καταργήσουμε  και την προσωπική μας αυθεντία , γιατί κανένας  άνθρωπος δε συλλαμβάνει το απόλυτο. Να μάθουμε να σεβόμαστε τη γνώμη του άλλου και προπαντός την άποψη των ειδικών, αλλά να μη τους θεωρούμε αυθεντίες. Να θεωρήσουμε μια μοναδική  αυθεντία. Τον ειλικρινή διάλογο με ουσιαστικά επιχειρήματα. Η καλύτερη προσέγγιση εξεύρεσης  λύσεων των προβλημάτων είναι η διαλογική. Η  διαλεκτική αποδεικνύεται ανεπαρκής. Διάλογος με το διπλανό.  Διάλογος μεταξύ γενεών, γιατί  ποτέ δεν αποκόπτεται το παρόν από το παρελθόν και το μέλλον. Τήρηση ίσων αποστάσεων από εχθρούς και φίλους. Από νίκες και από ήττες. Τότε προσεγγίζουμε καλύτερα την πραγματικότητα. Με διάλογο οδηγούμαστε στην ειλικρινή συναίνεση. Η επιβολή απόψεων ενέχει την αντίδραση.

Αλλά ο διάλογος απαιτεί ενσυναίσθηση. Να μπαίνουμε στη θέση του άλλου. Να θεωρούμε το διπλανό ίσο με εμάς. Γιατί τότε συντίθενται αρμονικά η ελευθερία, με την ισότητα μέσα στην αδελφοσύνη της αγάπης. Τότε δημιουργείται  το υπέροχο συναίσθημα του να ανήκουμε σε μια ομάδα , που θέλουμε να ανήκουμε, αλλά και εκείνη μας θέλει[amae]. 

Τότε δημιουργούνται ακατάλυτοι δεσμοί. Κορυφαίο πρότυπο η αρμονική οικογένεια. Με σταθερή κλίμακα αυτό-ομοιότητας την αναλογία  της χρυσής τομής, που συναιρεί τα ασύμμετρα, αναπτύσσεται η Κοινωνία, η Πόλη και η Πατρίδα μας.

Ως  «θερμόαιμοι» οι  Έλληνες ενεργούμε με ροπή προς την αντιπαλότητα. Αλλά, εάν ο Λόγος ενεργήσει, ως τροχοπέδη, και ενεργούμε έξω από τα όρια της αυτοκαταστροφής, τότε δημιουργούμε μεταξύ μας απίθανους ακατάλυτους συναισθηματικούς δεσμούς. Γινόμαστε μια γροθιά και  επιτυγχάνουμε  τα ανθρώπινα θαύματα, σαν το έπος του 40.

 Εδώ αναδεικνύεται το θαυματουργό έργο της Παιδείας. Επειδή ο άνθρωπος είναι το πιο κοινωνικό ον παρουσιάζει τη πιο έντονη μίμηση. Άρα, το παράδειγμα είναι η πιο λυσιτελής μέθοδος, γι’ αυτό θεωρούμε την ανδραγωγία το πιο κρίσιμο στάδιο παιδείας και αγωγής.

 Με την αγωγή, που σημαίνει πρωταρχικά παράδειγμα και πράξη θα γίνουμε πάλι «εμείς». Αυτός, πιστεύουμε ότι είναι μοναδικός και μοναχικός μας  δρόμος. Ανηφορικός δύσβατος , μακρύς και κοπιώδης, αλλά δυστυχώς δεν έχουμε άλλη επιλογή. Κανένας δεν πρόκειται να μας βοηθήσει.  Μόνον έτσι η Ελλάδα θα καταστεί πάλι υγιής και  στέρεα εθνική και πολιτική οντότητα. Θα ξαναβρεθεί στη θέση, που της αξίζει και δεν θα είναι ουραγός, που δεν της πρέπει!

 Η γενιά μας θα νιώσει τότε την πληρότητα, που αισθάνεται κάποιος, ο οποίος  εκπληρώνει το καθήκον του. Θα έχουμε εκτελέσει  το δικό μας χρέος προς την πιο ένδοξη εθνότητα  του Πλανήτη. Προς τη γλυκιά μας Ελλάδα.

Πάντοτε, μια καινούρια εποχή ξανοίγεται μπροστά μας. Ας ατενίζουμε με αισιοδοξία το μέλλον. Με πνεύμα αισιοδοξίας οι αβεβαιότητες γίνονται ευκαιρίες

Ας  φανούμε υπεύθυνοι συνεχιστές των ηρωικών  προγόνων μας. Μας συντροφεύουν οι αόρατες σκιές των ηρώων μας (13.748 νεκροί, 41.217 τραυματίες και εξαφανισθέντες).

  Ας κρατήσουμε ψηλά τα ζώπυρα του Γένους και το Λάβαρο των Εθνικών μας παλμών.  Ας κλείσουμε βαθειά στη ψυχή μας την Ελλάδα. Οι Έλληνες ενωμένοι δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτε. Μόνον «θαύματα» θα πραγματώνουμε!

Και τότε, με βεβαιότητα  η πολυκύμαντη ανθρωπότητα θα αναθεωρήσει τις αποφάσεις της, για την  Ελλάδα και ο χρόνος θα σταματήσει μπροστά στους Γίγαντες της Ελληνικής Εποποιίας του 40  και θα βαδίσει επάνω από τους νόμους της φθοράς.

 Κι ένας ύμνος, παντού θα αντηχεί σαν τραγούδι μαζί και σαν κλάμα:

«Αι  ημέτεροι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους.»

Διαβάστε περισσότερα »